Taco sözcüğü, Meksika ve El Salvador’da konuşulan Nahuatl dilinde “yarı ya da ortada” anlamına gelen “Tlahco” sözcüğünden türemiştir. Yiyeceğin ilk kökeni bilinmese de Olmec diyetinin temeli olduğu düşünülür. Lübnan’lı mültecilerin Meksika’ya göç etmesi ve kendi mutfaklarına ait olan Şavurma’yı Meksika mutfağına uyarlaması ile ortaya çıkmıştır. Birbirinden farklı tarifleri bulunsa da orijinalinde acı biber, sirke ve baharat kullanılır, ikiye katlanarak elle yenir.

Barbekünün tarihi yaklaşık 1 milyon yıl öncesine, ateşin bulunuşu kadar eskiye dayanmaktadır. Avlarını pişirip yemeyi öğrenen Homo Sapiens tarafından, bugünkü barbekünün ilkel bir versiyonu kullanılıyordu. Günümüze en yakın şekli ise Taino adı verilen Karayip Kızılderili kabilesi tarafından kullanılan “Barbacoa”dan gelmektedir. 1526 yılında İspanyol bir kâşif tarafından keşfedilen barbacoa, Amerika kıtasına taşınarak et pişirme konusunda vazgeçilmez bir ikon haline gelmiştir.

İsmini İtalyanca “küçük hamur işi” anlamına gelen maccherone sözcüğünden alan bu renkli tatlının hikâyesi 16. yüzyıla uzanır. 1533 yılında Floransalı Catherine de Medici, Fransa Kralı II. Henry ile evlenerek Fransa’ya taşınır. Saraya gelirken kendi aşçılarını da yanında getiren Medici, düğünde ikram edilmek üzere makaronlar yaptırır. Davetliler tarafından çok beğenilen ve zamanla tüm Fransa’ya yayılan bu küçük ve yuvarlak tatlılar, İtalyan asıllı Fransız tatlısına dönüşür.

18. yüzyıl başlarında New York’a yerleşen Hollandalılar tarafından hazırlanan Donut, günümüzdeki şekline 16 yaşındaki bir genç tarafından getirilir. 1847 yılında kireç ticareti gemisinde çalışan Hanson Gregory, çöreklerin merkezinin yeterince iyi pişmediğini düşünür. Bu nedenle gemide bulduğu bir teneke kutusuyla hamurun ortasına bir delik açar. Çöreklerin daha iyi piştiğini fark eden Gregory, bu tekniği annesine öğretir. Böylelikle Donut bugünkü ikonik formunu kazanır.

Biftek, günümüzde Amerikan mutfak kültürünün ayrılmaz bir parçası olsa da 15. yüzyılın ortasında ilk kez İskandinav dilinde “Steikja” olarak kullanılmış ve İtalya’da popüler hale gelmiştir. Florasanlı Medici döneminde koruyucu Aziz Lorenzo’yu anmak için yapılan kutlamalar için meydanlarda büyük bir şenlik ateşi yakılırdı. Bu ateş üzerinde pişirilen etler herkes tarafından çok beğenilir, daha fazla et pişirilmesi için "Bif Steik" terimi kullanılırdı. Bu nedenle bifteğin İtalyan mutfağının bir parçası olduğu ve bir et parçasının ilk kez biftek ismiyle İtalya’da kullanıldığı söyleniyor.

1908 yılında Ohio’lu mühendis Herbert Johnston, fırında hamur yoğuran bir adam görür. Gördüğü bu yoğurma hareketi ona ilham vermiştir. Küçük elektrikli motorlar üzerine çalışan Johnston, fırıncıların zorlu işlerinde devrim yaratacak ilk endüstriyel mikseri tasarlar. Böylelikle çok amaçlı mutfak robotlarının da önünü açar. 1910 yılında ise Chester A. Beach, ilk elektrikli mutfak mikserini üreterek patentini alır. Zamanla çeşitli değişimlere uğrayan Mikser, günümüzdeki formuna ve işlevine 1900’lü yılların ortasında kavuşur.

19. yüzyılda Almanya’nın Hamburg şehrinde yaşayan bir tüccar, Orta Asya seyahatlerinde “Tatar Bifteği” adı verilen yiyeceği keşfeder. Çeşitli baharatlarla lezzetlendirilen ve çiğ olarak tüketilen bu yiyeceği Almanya’ya getirerek “Hamburg Bifteği” olarak sunar. Sonraları bu eti pişirerek servis eden bir şef, ona Hamburg’a ait anlamına gelen “Hamburger” adını verir. Böylelikle Orta Asya’da doğan bu yiyecek tüm dünyanın en sevdiği lezzete dönüşür.

Geçmişi insanlık tarihi kadar eskiye dayanan yumurta, 5.000 yıldır önemli bir besin maddesi olarak tüketilmektedir. Eski Mısır’da deve kuşu yumurtalarının ateşte kızartıldığı bilinmekte, Romalılar tarafından tavuk yumurtasının ballı bir tatlı olarak yenildiği yazmaktadır. 17. yüzyıl ortalarında Fransızlar omlet adını verirken; mantar, taze sebze ve rendelenmiş peynir ekleyerek tarifi zenginleştirmiştir. 19. yüzyıl başlarında ise bir tabak sahanda yumurta ve birkaç dilim pastırma İngiliz işçi sınıfı için kahvaltının vazgeçilmezi haline gelmiştir.

1901 yılında New York sokaklarında satıcılık yapan Harry Stevens, Beyzbol maçı izlemeye gelen seyircilere sandviç ekmeği, haşlanmış sosis ve hardaldan oluşan bir sandviç hazırlar. “Red Hot” adını verdiği bu sandviç herkes tarafından çok beğenilir ve New York Journal’s gazetesinin karikatür sayfasına konu olur. Karikatürde, sandviçin şekli “Dachshund” cinsi köpeğe benzediği için adı “Hot Dog” olarak yazılır ve bu şekilde anılmaya başlar.

Bir rivayete göre; üzümü çok seven Pers Kralı ve karısı, her mevsim bu meyveyi yiyebilmek için fazlaca toplattığı üzümleri bir depoda saklar. Zamanla ezilen ve mayalanan üzümler, fermente olurken yüzeye çıkan köpükleri gören Kral, bu suyun zehirli olduğuna inanır. Köpüren suyun saklanmasını ve gerektiğinde zehir olarak kullanmasını emreder. Bir süre sonra kralın cariyelerinden biri şiddetli baş ağrısına dayanamaz ve intihar etmek için üzüm suyundan içer. Şarabı içtiğinde ölmeyen, keyiflenen ve tadını çok beğenen cariye, olayı çevresindekilere anlatır. Böylece şarabın yüzyıllar boyu sürecek hikâyesi başlar.

Viski, İrlanda ve İskoçya’da "Yaşam Suyu" anlamına gelen "uisge beatha" kelimesinden türemiştir. M.S. 1000-1200 yıllarında üzüm bağlarından yoksun olan İrlanda ve İskoçya kıtasına, Avrupa anakarasından göç eden rahiplerin, manastırlarda tahıl püresini fermente etmesi ve damıtması sonucu ilk örnekleri ortaya çıkmıştır. Viski kelimesinin ilk yazılı kaydı ise İrlanda’nın Clonmacnoise Yıllıkları'nda görülmüştür. Yıllıklarda bir hükümdarın Noel gecesi aşırı miktarda uisge beatha aldıktan sonra öldüğü yazmaktadır.

M.S. 300’lü yıllarda tuzda bekletilerek fermente edilen soya fasulyesine “Hişio” adı veriliyordu. Wakayama Yuasa bölgesindeki köy halkı hamur kıvamında tuzlu bir ürün olan Hişio’nun, kovada kalan suyunu yemeklere eklediklerinde çok lezzetli olduğunu fark etti. Sadece bu suyu elde etmek için Hişio yapmaya başlayan halk, günümüzdeki soya sosunun ilk örneğini ortaya çıkardı. Soya sosu önce Japonya’ya, sonra da tüm dünyaya bu şekilde yayıldı.

Margarita’nın ortaya çıkışıyla ilgili en ünlü hikâye 1938 yılına dayanmaktadır. Meksika’daki Tijuana şehrinde bulunan “Rancho La Gloria” adlı restoranın sahibi Carlos Danny Herrera, tekila dışındaki alkollere alerjisi bulunan ünlü aktris Marjorie King için tekila, portakal likörü ve limon suyundan oluşan hafif içimli bir içki hazırlar. Kısa süre içerisinde popülerleşen ve oldukça sevilen bu kokteylin tarifi günümüze kadar gelmeyi başarır.

Tarihinin M.Ö. 4. yüzyıla kadar uzandığı tahmin edilen Sushi, ilk olarak Güneydoğu Asya’da ortaya çıkmış ve 8. yüzyılda Japonya’da yaygınlaşmadan önce Çin’de görülmüştür. Sushi kelimesi modern Japonca’da artık kullanılmayan “ekşi” anlamına gelmektedir. Eski bir Japon masalına göre; yaşlı kadın, hırsızların çalmasından korktuğu pirinçlerini “Balık Kartalı” yuvasında saklamaya başlar. Zamanla topladığı pirinçlerin mayalanmaya başladığını ve kartalın yemeklerinden kalan balık parçalarının da pirincin içine karıştığını fark eder. Ortaya çıkan karışım lezzetli olduğu kadar, fermente olan pirinç balığın bozulmadan korunmasına da yardımcı olmuştur.

Portekizli denizciler Kuzey Çin’e gerçekleştirdiği seferlerde “YouTiao” adlı, tuzlu çubuk şeklinde bir yiyecek keşfeder. Ülkelerine dönerken tarifi de yanlarında getiren denizciler, bu atıştırmalığı kendi mutfaklarına uyarlayarak hamuru yıldız şeklinde bir kalıptan geçirir ve şekerle hazırlar. Başka bir hikâyeye göre ise yüksek dağlarda çobanlık yapan göçebe İspanyollar, yanlarında pastırma olmayınca açık ateşte kolayca pişen Churro’yu keşfeder. Hazırladıkları bu yiyeceğin şekli, İber Yarımadası’nda yaşayan “Navajo-Churro” cinsi koyunların boynuzlarına benzediği için Churro ismini verirler.

M.Ö. 5000’li yıllarda Mezopotamya’da hüküm süren Sümerlilerin bulduğu düşünülen bira; dinlenme, keyif ve sağlık amacıyla içiliyordu. Biraya oldukça değer veren Sümerlilerde “Ninsaki” adında bira tanrıçası da bulunuyordu. Tarihte bilinen ilk yazılı yasayı hazırlayan Babil hükümdarı Hammurabi ise, bira ile ilgili yasalar da çıkarmıştı. Buna göre sıradan bir işçi 2 litre, devlet memuru 3 litre, yüksek pozisyondaki bir idareci günde 5 litre bira alabiliyor; müşterilere düşük kalitede bira sunan birine ise idam cezası veriliyordu.

1912 yılında Wilbur Scoville isimli farmakolog tarafından geliştirilen “Scoville Acılık Ölçeği”, bir miktar biber ekstresinin şekerli su ile seyreltilmesi ve acının hissedilmediği anda şekerli su ve biberin oranlarının ölçülmesiyle yapılır. Biberlerin acılık derecesini belirlemekte kullanılan bu ölçeğe göre, dünyanın en acı sosu 6.000.000 scoville sahiptir. Bu oran ABD standartlarına uygun bir biber gazından daha yakıcıdır.

1920’lerde bir tuz şirketi tarafından topaklanmayı önleyici maddelerin piyasaya sürülmesiyle birlikte yaygınlaşmış; 1930’larda yaşanan Büyük Buhran zamanı, küresel seramik üreticilerinin ucuz ürünlere rağbet göstermesiyle popülaritesi artmıştır. Delik sayısı kültür, sağlık ve zevke göre değişkenlik gösterir. Tasarım çeşitliliği bulunan bu ürünleri toplamak ise bir hobiye dönüşmüştür. ABD’nin Tennessee ve İspanya’nın Alicante şehirlerinde, dünyanın çeşitli yerlerinden toplanmış 20 bin çiftten fazla tuzluk ve biberliğin bulunduğu 2 adet müze bulunmaktadır.

1803-1815 yıllarında yaşanan Napolyon Savaşları’nda, Fransız hükümeti askerlerin yiyecek ihtiyacını karşılamak için yeni bir yöntem bulmaya çalışır. Yiyeceklerin uzun süre bozulmadan saklanabileceği yöntemi bulana 12 bin frank vereceğini duyurur. Fransa’da şekercilik yapan Nicolas Appert, 1810 yılında yiyecekleri cam kavanozun içerisine koyar, mantar tıpa ile ağzını sıkıca kapatır ve sıcak suda kavanozları haşlar. Bu şekilde yiyeceklerin bozulmadığını ve uzun süre tüketilebildiğini keşfeden Appert, 12 bin franklık ödüle kavuşarak konservenin mucidi olur.

Fransızca “Tirer” çekmek ve “Bouchon” tıpa, mantar sözcüklerinin birleşiminden oluşmaktadır. 1680’li yıllarda şarap şişelerinde kullanılmaya başlanan mantar tıpalar ile hayatımıza girmiştir. İngiliz mucit Samuel Henshall tarafından, 24 Ağustos 1795’te 2061 numara ile patenti alınmıştır. Tirbuşon’un icadından önce ise şişenin boyun kısmını ısıtarak camın kırılmasını sağlayan “Tongs” adında bir alet kullanılmıştır.